58 dagen. Zo lang is het geleden dat ik je voor het laatst heb gevoeld, geroken en geknuffeld. Het lijkt niet lang maar het voelt als een eeuwigheid. Het is nog steeds één grote waas.
Wanneer mensen vragen hoe het met mij gaat weet ik niet eens wat ik moet zeggen. Elke dag en elke minuut is anders. Momenten gaat het goed, dan weet ik mijn dag invulling te geven door de standaard dingen te doen. Boodschappen, aankleden of het bed op maken. Alleen het voelt leeg en nutteloos. Ik mis haar gewoon. Ik mis de loopjes naar het ziekenhuis, ik mis de poepluiers die ze in de ochtend voor mij bewaarde, ik mis haar geur, de kreuntjes wanneer ze de massage treatment kreeg, haar kwijlkusjes en de oude kaas lucht van haar tenen. Ik mis haar gewoon.
Marley 30-04-2020 – 21-09-2020*
