De verleiding is groot om het gedicht van vorige maand te herhalen en van de 5 een 6 te maken. Maar dat is waar ik juist zo bang voor ben: herhaling. Steeds die beelden van jou herhalen en herkauwen tot er één karikatuur van je overblijft. Nee, ik wil niets liever dan je steeds weer in een nieuw perspectief zien, je laten meegroeien in de tijd, in mijn leven. Dit schrijvende voel ik de spanning me bij mijn strot grijpen. Zoek ik het onmogelijke? Juist door de vele gesprekken de afgelopen maanden kon ik je steeds een fractie anders zien, soms mooier, soms niet. Maar hoe lang zal je nog de rode draad van al mijn gesprekken, van al mijn dagen zijn? Zorgen voor later. Voor nu realiseer ik me dat ik nog nooit zo bewust zo sterk 6 maanden achtereen van je gehouden hebt. Op naar ......
30/7/2018