Een simpele uitspraak, maar welke rust bedoel je precies? Een jaar geleden ongeveer had ik hier inderdaad lachend op gereageerd ‘jaja, straks wordt t eat, sleep, care for the baby, repeat’ dus ik pak wat ik pakken kan! Ik had er wel zin in, zorgen voor ons meisje, zelfs de nachtelijke avonturen. Schone luier, voeden en vooral veel met haar bezig zijn. Kletsen, zingen, kroelen, balen dat ik haar niet stil had gekregen als ik wilde slapen.
Man, ik heb er alles voor over. Want een jaar later geniet ik niet van de rust. Het is mij veel te stil. Die slapeloze nachten en onrustige dagen, daar doe ik wel aan mee ja. Dus dat is in de basis niet anders dan moeders met een levend kind. Alleen ik kan mn rust niet nemen zodra ze stil is. Want ze is veel te stil, ik zorg in mijn hoofd voor haar. 24uur per dag. Ik breng haar niet naar de opvang of een oma/opa om een paar uurtjes me-time te hebben.
Ik heb haar één keer in mijn leven weggebracht en dat had ik nooit willen doen.
Daardoor heeft ‘rust’ ineens een heel andere betekenis. Alle scenario’s passeren de gedachten, alle momenten komen, ongevraagd ineens voorbij. Een trigger kan ik een kleinste ding zitten. Dat levert geen rust op. Mijn hoofd voor Juul uitzetten, dat lukt (nog) niet.
Het lijkt van de ‘buitenkant’ redelijk gemakkelijk. Want ja, ik zorg niet fysiek voor mijn kind. Dan heb je direct genoeg tijd over voor andere dingen en is het leven niet heel erg veranderd ten opzichte van een jaar geleden. Als ik het zo beschrijf, lijkt het ook te kloppen. Ik race niet naar de opvang, ik maak mij niet druk of haar tandjes zijn doorgekomen en of ze wel goed eet. Ik ben, als ik thuis ben, ook echt alleen. Geen kindje dat ik hoef te entertainen. Dat is allemaal waar. Alleen wat er niet bij wordt verteld is dat mijn hoofd zo vol zit, dat ik het enorm druk heb. Terwijl ik op een dag niet bijster veel gedaan krijg. Natuurlijk mijn werk, maar daarnaast hoef ik niks. Maar gebeurt er een hele hoop. In mijn hoofd, in mijn lijf. Niet zichtbaar, moeilijk te begrijpen als je het niet kent (snap ik), maar af en toe best een klus om mee om te gaan.
Ik ben niet altijd beschikbaar, ook niet als ‘t een ander wel uitkomt. Dan is simpelweg mijn energie nodig om die rust een beetje te vinden.
En dan ‘genieten’ het is op zich al een woord, want wat betekent het precies? Dat flapte ik er vroeger ook ‘zo’ uit. Maar wat zegt het nou? Ik moet van de kleine dingen genieten (zoals mensen om mij heen mij adviseren) dat doe ik ook wel. Denk ik. Maar het is zoeken naar de nieuwe invulling hiervan. Zeker, omdat ik het zo graag anders had gezien met Juul. Het is niet zo, dat weet ik maar al te goed. Maar dat betekent niet dat het gelijk maar makkelijk is om daar mee om te gaan.
Ooit zal ik weer genieten, dat weet ik zeker. Dat is wanneer mijn hart weer een sprongetje maakt. Ik ken het gevoel, ik wil het graag weer mee maken, het is alleen nog niet gebeurd.