Het eindpunt van mijn reis, Land’s End.
In vroegere tijd was het hier dat je even verderop van de aarde af zou vallen en in het Rijk van de Doden terecht zou komen.
Symbolisch dus een plek om nog dichter bij jou te kunnen (ook al zit je al op mijn rechter schouder)
Voor mij ben je één van deze rotsen. Hoe zwaar de golven, je an gsten ook tegen je aan beuken, je houdt moedig stand zonder hulp te vragen.
Maar soms gaan ook rotsen ten onder en verdwijnen ze plots in de golven om nooit meer boven te komen.
Ik hou van je, hier, overal en altijd
10/4/18