Start van mijn rouw dagboek
Mijn moeder is 4 weken geleden overleden. Het is de eerste keer dat iemand zo dicht bij me overlijdt.
Ik weet niet hoe ik moet rouwen. Ik lees er over, herken een hoop dingen maar ook een hoop dingen niet.
We wisten 5 dagen voor het overlijden dat ze ging overlijden. We gingen waken. Wat zwaar was. Je ziet je moeder in pijn, weg teren, angstig. En dat combineren met je eigen gevoel, dat je weet dat ze er snel niet meer is.
Toen ik het door had, dat ze ging overlijden, werd ik boos. Ging naar oplossingen zoeken om haar levend te houden. Na twee dagen zag ik in dat het niet ging werken. Vanaf dat moment was het huilen. Maar ook veel samen zijn met mijn broer en zus tijdens het waken.
Mijn moeder stierf net nadat ik alleen bij haar aan het waken was. Ik was net 5 minuten binnen. Nu ik dit schrijf begin ik heel hard te huilen.
Het was vreselijk haar haar laatste adem uit te zien blazen.
Iedereen zegt tegen mij dat het misschien een fijne ervaring is. Maar ik vind het echt verschrikkelijk. Het blijft maar in mijn hoofd hangen. Als een film.
Na het overlijden kwamen 5 dagen van regelen, organiseren en veel belletjes van vrienden/kennissen/familie.
De dag van de begrafenis was heftig, veel huilen. Kon helaas mijn speech niet zelf voorlezen. Ik was te overstuur. Ik was wel heel blij dat iedereen erbij was.
Het nadeel was dat ook iedereen met me wilde praten, waar ik geen zin in had. Ik wilde het liefst onder dekens weg kruipen en niet meer wakker worden.
De dagen erna ben ik gaan werken. Leek me beter. Thuis had ik het gevoel gek te worden. Veel malen. Op het werk meer afleiding. Alleen was dit niet helemaal zo. Het was pittig. Moeite met concentreren en snel boos. Ook koste het erg veel energie.
Nu 4 weken later van moodswings, word ik opeens om 3:00 wakker, misselijk, huilen, paniek…… Ik zit totaal in mijn hoofd, een kom er niet uit…
Even gebeld met vriendin in de ochtend. Ze zegt dat dit emoties zijn die er uit komen, die ik weg stop. En ik teveel van mijzelf vraag.
Ik heb echt het gevoel dat ik gek wordt. Ik ben zo moe, mijn hoofd zit vol schreeuwende gedachten, kan niet eten en drinken. Mijn lichaam voelt zich letterlijk ziek. Het enige wat ik wil is rust. Rust in mijn hoofd……… Ik probeer me te verzetten tegen het gevoel. Oplossingen te zoeken. Maar het lukt niet.
Maar goed. Ik laat het maar over me heen komen. Ik kan het niet veranderen.