We maken even een sprongetje in de tijd….
Onze dochter Sterre wordt geboren op 28-09-2004 en inderdaad een 8 ponder ;-).
We nemen eindelijk na al het verdriet een wolk van een baby mee naar huis.
Wouter blijft een onderdeel van ons gezin, we hebben zijn urn op de kast met een foto en een versje wat we altijd zongen voor hem toen hij nog in mijn buik zat en ook wat we zongen tijdens het afscheid.
Sterre groeit als kool, ook nu blijf ik bezorgd want dit zou ook nog fout kunnen gaan.
Na 5 maanden begin ik met werken en al snel is alles weer als vanouds, tenminste dat houd ik mezelf voor want tja ik ben toch Evelien, die zoveel heeft meegemaakt en die gewoon blijft staan. Waarom zou ik ook omvallen? Ik ben het hé, pfff omvallen tssss het idee alleen al.
Nee gewoon het masker op en een muur om mezelf heen en gaan.
De eerste jaren na Wouters overlijden krijg ik rond mei altijd een heel zwaar gevoel, niet depressief, ik kan er eigenlijk geen woord voor vinden. Er hangt iets aan me wat ik moet meetorsen.
Die periode duurt tot 30 augustus klokslag 19:00 uur en dan valt dat iets weg.
Het gevoel is heel vervelend en ben altijd blij als het 19:00 uur want dan voel ik de verlichting in mijn lijf.
Intussen groeit Sterre als kool en als ze zo 1,5 is zegt ze terwijl we samen fietsen: “kijk mama, daar is Wouter met allemaal ballonnen”!
Sterre is een bijdehante tante dus het verbaast me niets dat ze zo iets zegt, het ontroert me wel.
Er gebeuren meer wonderlijke dingen met Sterre, in de nacht loop ik langs haar kamer en zit ze rechtop en schuift een beetje in haar bed, slaat de dekens terug en zegt: “kom maar Wouter, dan kun je hier zitten” Ze schuift nog iets verder en kijkt opzij en slaat de dekens weer terug.
Het zal toch niet echt zo zijn. Ik ben best wel spiritueel aangelegd, ook heel nuchter. Wouter zal toch niet bij zijn zus op “bezoek” komen.
Sterre weet natuurlijk van het bestaan van Wouter maar op die leeftijd praten we er niet in detail over. Sterre wel want op een dag verteld ze uit het niets hoe ze zo bij ons is gekomen.
Sterre is dan net 3, ze verteld dat ze bij oma Dolly (mijn moeder) moest wachten omdat Wouter eerst moest onderzoeken of het goed voor haar was om bij ons te komen. Toen hij gezien had dat het goed was heeft hij Sterre gestuurd. Sterre heeft dus moeten wachten!
Nou, ik was totaal uit het veld geslagen! We moeten hier iets mee maar wat…
In 2010 ben ik 12,5 jaar in dienst en krijg ik al cadeau een bezoek aan een medium, dit was natuurlijk wel op mijn verzoek.
Ik ben zoals veel mensen wel een beetje sceptisch want zou deze dame iets zien/voelen.
Het gesprek begon en ik zat met gesloten armen en mijn benen over elkaar geslagen, Zo laat maar eens zien wat je kunt.
Ze begon over een man en noemde een naam die ik niet kon plaatsen, zie je dacht ik, ze kent het niet! Na verder aandringen van haar kant kan ik maar 1 iemand bedenken en dat is mijn schoonvader die overleden is in 2002. ( na het gesprek bel ik natuurlijk Dré en vraag naar de volledige naam van zijn vader en ja hoor de naam die het medium heeft genoemd komt overeen)
Ze verteld verder en zegt dat deze man zich zorgen maakt over zijn kleinzoon en dan wordt het even zwart voor mijn ogen want mijn schoonvader heeft alleen kleindochters.
Ze gaat verder en zegt dat Wouter niet weet waar hij naar toe moet want wij, zijn ouders, houden hem hier maar aan de andere kant wil opa dat hij bij hem blijft.
Wouter is een dwalende ziel, achhh dat vind ik dus oprecht superzielig. Wat ik vooral voor mezelf zielig vind is dat mijn moeder niet voor Wouter zorgt, ik geeft dit aan en ook daar heeft ze een antwoord voor dat klopt als een bus, je moeder is veel te lief en geeft te snel toe als Wouter schijnbaar naar ons wil.
Opa is veel daadkrachtiger! Oké ja ik kan alleen maar toegeven dat dat klopt.
Ze heeft nog meer info want Wouter wil graag dat we hem loslaten, ze begint te tekenen en maakt een gedetailleerde tekening van onze tuin en wijst een plek aan waarvan Wouter vind dat we daar een soort herdenkingsplekje moeten maken, een tegel met een tekst én we moeten dit met zijn drieën maken.
Verder verteld ze dat Wouter nooit de intentie heeft gehad om bij ons te blijven, hij is op onderzoek gegaan om te zien of het oke was om zijn zus te sturen. ?????? Hé dat heb ik eerder gehoord! Nou jullie snappen dat ik volledig uit het veld geslagen ben.
Het gesprek is klaar en met een hoofd vol in de wolken kom ik thuis, ik vertel tegen Sterre wat de mevrouw mij gezegd heeft en begint ze te huilen en zegt ze: “dus zij gelooft mij”?! Hé maar Sterre wij hebben je ook altijd geloofd.
Nu dan het tegeltje, we halen klei en maken met ons drie een ovale tegel met de tekst: ’t is goed.
Het bied troost en het is fijn dat we dit met ons 3 hebben kunnen doen.
Ik kom er nu ook keihard achter dat ik al die jaren zoveel verdriet heb gehad, ik ben niet de sterke Evelien.
Dat besef is hard en ik kom mezelf keihard tegen. Hoe??? dat komt later!
Julienne (het medium) heeft me ook een boekentip gegeven; het Sprookje van de Dood door Marie-Claire van den Bruggen.
Ik bestel het en binnen een mum van tijd heb ik het uit! Kent iemand het gevoel het licht te hebben gezien??? Nou op dat moment zag ik het licht. Wat zij omschrijft is geweldig, hoe het leven werkt, wat er gebeurt als je sterft.
Hier heb ik echt op gewacht en ik voel dat ik het leven terug krijg.
Pfff na 7 jaar, 7 lange weggegooide jaren, tenminste dat dacht ik toen voordat ik het boekje uit had. Het zijn geen weggegooide jaren, het zijn jaren die me spiritueel en mentaal sterker hebben gemaakt. Het laat me inzien dat ik helemaal mezelf kan en mag zijn.
Ik weet nu de spelregels, wat ik ook weet is dat er weinig gelijkgestemden zijn. Niet iedereen is bewust van waar je echt vandaan komt en wie je werkelijk bent en dat is jammer want dat botst.
Nou voor nu even genoeg zweverigheid! Terug naar de aarde en genieten van deze dag, eerste pinksterdag!
Liefs van Evelien