4 maart 2009

4 maart 2009 de dag dat wij afscheid gaan nemen van onze mup, uitgevochten, doodmoe en totaal op. Haar lichaam kan niet meer en ze is er klaar voor om de handdoek in de ring te gooien en rustig van iedereen afscheid te nemen. Ons meisje dat zoveel kracht had, haar slogan “onkruid vergaat niet” moet de strijd nu toch opgeven, een lichaam vol vocht, nieren en lever die niet meer werken en nu ook nog een longontsteking, dit is de laatste druppel om de strijd op te geven. Ook wij zijn er klaar voor en geven haar toestemming om verder te gaan, wetende dat ze altijd naast ons zal lopen voor de rest van ons leven. Haar leven is klaar, ze heeft er van genoten en eruit gehaald wat er voor haar inzat.

Ons heeft ze de afgelopen 7 maanden nog zoveel geleerd, om door te blijven gaan als gezin nu zij er niet meer bij zal zijn. We zullen haar missen, haar schaterlach, gekke bekken, haar liefde voor ons, haar broer en zijn vriendin, haar vriend en vele vrienden en vriendinnen.

Een meisje dat vol in het leven stond en aan de vele dorpse activiteiten meedeed. Zich hier vol voor gaf en met veel liefde deed, KinderVakantieWerk en Jeugd en Jongeren Werk, de gymnastiek, werken met kinderen was haar ding. Hier word zij ook nog altijd gemist.

Ondanks dat wij zo goed mogelijk verder zijn gegaan met ons leven, missen we haar nog iedere dag, om ons heen zien we haar vrienden trouwen en kinderen krijgen iets wat zij ook zo graag wilde maar niet voor haar was weggelegd in dit leven. Dit vind ik wel moeilijk maar voor haar vrienden zo fijn dat zij wel dit mogen meemaken. Wij staan nu anders in het leven, genieten meer van de kleine dingen die op ons pad komen en ook van onze zoon en zijn vrouw die er altijd voor ons zijn. Soms is een woord of een blik al genoeg om te weten hoe de vlag erbij hangt en is er een knuffel of een lief gebaar.

Dit is hoe wij er nu bij staan, we genieten en lachen en leven weer. Maar 4 maart 2009 stond ons leven even helemaal stil.

04-03-09 We hebben verloren,

4 mrt 2009, 17:08

Vanmiddag net voor 13.00 uur hebben we de strijd verloren en is Ingeborg rustig van ons heen gegaan. 
Wij zijn met zijn allen bij dr geweest en ze had om haar bed degene die ze erbij hebben wou. 
De verpleging heeft ons super begeleid en ik wil die daarvoor uit ons allen naam bedanken. 
Ingeborg kon niet meer en ze was ook echt op, ze heeft gevochten tot ze niet meer kon en wij moeten hier vrede mee hebben. We zullen dr nooit vergeten en in ons hart leeft ze door tot in lengte van dagen. 
Lieve mup bedankt voor wat je ons geleerd hebt, we blijven van je houden. Liefs en knuffels papa, mama, Rob, Yvo en Nadine. 

Verder iedereen bedankt die ons heeft bijgestaan de laatste maanden.

Groetjes van ons allemaal en speciaal van INGEBORG.  

Dit is wat ik geschreven heb op haar blog wat ik toen op Hyves had. Een blog wat veel gelezen werd en er ook berichten van over de hele wereld kwamen toen zij overleed. Ingeborg heeft 08-08-2008 de diagnose Acute Myeloïde Leukemie gekregen en is gelijk opgenomen in AzM in Maastricht. Daar zijn we een kleine 7 maanden geweest en hebben we veel meegemaakt, verdriet, lol en ontzettend veel gelachen om die gekke mup van ons.Want ondanks alles heeft ze altijd de moed erin gehouden en is blijven vechten tot het echt niet meer ging. Ingeborg mocht 21 jaar en 10 maanden worden, ze heeft ons veel geleerd, vooral ook om door te gaan en te blijven lachen en genieten van het leven. Dat betekent echt niet dat er nooit een traan vloeit want niets is minder waar. Het verlies blijft en het gemis zeker ook, maar wij moeten door en dat doen we zo goed we kunnen.