De titel is twijfel, twijfel bij Sterre onze dochter. Ze heeft sinds dat we besloten hebben dat we Wouter gaan uitstrooien heel veel verdriet, ze kan niet goed benoemen wat haar doet twijfelen, ik zie dat ze er enorm mee bezig is.
Ze is bang dat Wouter voorgoed weg is, haar begeleider, haar soulmate! Ik leg uit dat het zo niet werkt, ook al strooien we Wouter uit, hij zal altijd deel uit blijven maken van ons gezin, we gaan hem niet vergeten, NOOIT.
We hebben ook aan elkaar beloofd om alle3 een stukje te schrijven en dit lezen we voor op 30 augustus. Ik had al iets op papier en heb dit al een keer laten horen aan Dré en Sterre. Sterre had dit ook gedaan en kon het niet voorlezen, ze was te emotioneel, ik heb het voorgelezen en komt het binnen want wat hebben die 2 een band, zoals ze het omschreef, zo mooi en bijzonder.
Ik voel me gezegend dat we zo’n bijzonder kind mocht krijgen, dat ze samen met Wouter ons hebben uitgekozen op papa en mama van Sterre te zijn.
We praten er lang over en ik beloof haar dat we het ook niet hoeven te doen, als we met het as in onze hand staan en Sterre het toch niet wilt dan gaat Wouter gewoon weer mee terug naar huis. Zo simpel is het! Sterre beslist, als ze het niet wilt dan doen we het niet. Wouter heeft al aangegeven via Julienne dat het hem niks uitmaakt waar die is, in een potje op de kast of uitgestrooid.
Ons gevoel is het belangrijkste, Sterre’s gevoel is nog belangrijker.
Ik zie aan haar snoet dat ze opgelucht is, ze zegt het ook!
We zullen dus zien wat het gaat worden, wat het ook gaat zijn het is allemaal goed.
Het wordt een mooie dag, zoals alle 30 augustus die al geweest zijn.
Een viering van het leven, met taart, cadeautjes en heel veel liefde voor ons als gezin van 4!
Tot Ooit!